Kanjerschool

Kanjertraining is een zeer succesvolle training voor kinderen, die sociaal onhandig zijn en niet lekker in hun vel zitten. Kinderen die bijvoorbeeld te verlegen zijn, agressief zijn, overal een grapje van maken, verdrietig zijn, gepest worden, anderen pesten, weinig zelfvertrouwen hebben, of weinig vriendjes en vriendinnetjes hebben.

De Kanjertraining heeft als doel dat het individuele kind zich gesterkt voelt, meer zelfvertrouwen heeft, beter grip heeft op sociale situaties en zijn/haar gevoelens beter kan uiten.  Tijdens de training wordt er gebruik gemaakt van verschillende dierfiguren. De dierfiguren zijn vergelijkingen van (kinder)gedrag. Zo kan men zich gedragen als:

• Het aapje. Deze probeert contact te krijgen door met de pestvogel mee te doen en overal een grapje van te maken. Het aapje neemt niets en niemand serieus (het rode petje).
• Het konijn. Deze denkt dat hij minder waard is dan anderen, is vaak bang en heeft last van faalangst (het gele petje).
• De pestvogel. Deze vindt zichzelf geweldig; alle anderen deugen niet en hij bepaalt zelf wel wat hij doet (het zwarte petje).
• De tijger. Dit is een Kanjer. Een kind dat assertief maar niet agressief is en zich in allerlei situaties goed weet te handhaven, is een tijger (het witte petje).

Tijdens de Kanjertraining komen tal van onderwerpen aan de orde zoals:

• Gespreksvaardigheid
• Interesse tonen
• Mening durven geven
• Stoppen met treiteren
• Zelfvertrouwen
• Trots zijn
• Uit slachtofferrol stappen
• Heft in eigen hand nemen

Kernwoorden zijn: vertrouwen, veiligheid en wederzijds respect.

Masseren als samenwerkings- en vertrouwensoefening van de Kanjertraining 

Masseren is een van de (vele) kanjeroefeningen. Bij deze oefeningen raken de kinderen elkaar aan op de rug. Een van de bedoelingen is dat je ervaart hoe het is om op een positieve manier aangeraakt te worden. Bij kinderen kunnen aanrakingen onderling vaak al snel uit duwen en trekken bestaan. Bij dit onderdeel leren ze dat het ook rustig kan. Masseren is een groot woord voor deze oefening.  Kinderen raken elkaar al heel veel aan gedurende de dag. Hun kader is vertrouwend.  Ouders kijken hier vanuit hun volwassen kader naar en dan kan het bedreigend overkomen. 

Oefeningen op de rug worden al vanaf de kleutergroepen gebruikt in allerlei variaties  (pluisjes vegen, regenen, ‘tik tik wie ben ik’ enz.). In de hogere groepen wordt de rug gebruikt voor letters raden, tekeningen raden enz. In elke klas hangt een poster met alle oefeningen.  

Een afbeelding van deze poster staat op deze pagina.

Degenen die masseren kunnen laten zien dat ze te vertrouwen zijn en geen rood (kanjer)petje op hebben. Degenen die gemasseerd worden, kunnen laten zien dat zij hun maatje vertrouwen. Ze liggen met hun hoofd op tafel en doen de ogen dicht. 

Praktisch alle kinderen genieten van deze oefening. Soms moet een kind even de kat uit de boom kijken, daar krijgt het alle tijd voor. Zij hoeven niet actief deel te nemen.  

Wat leren de kinderen van deze oefeningen? 

Dat andere kinderen meestal te vertrouwen zijn. Dat we voortdurend werken aan een goede basis van vertrouwen. Een kanjerschool gaat uit van het vertrouwen. De leerkracht is getraind in het geven van de kanjerlessen. Hij/zij gebruikt de taal en de afspraken die horen bij het geven van de lessen. Vaak worden de lessen met twee volwassenen gegeven. Ouders zijn regelmatig welkom bij deze lessen. Een Kanjerschool ben je met het team, de kinderen en hun ouders. Onbekend maakt onbemind maar kinderen op school zijn geen vreemden meer voor elkaar.                                       Ze zijn gewend om elkaar aan te raken. Bij deze kanjeroefening wordt altijd toestemming gevraagd: “is het oké dat ik jou ga masseren?” Na afloop bedanken de leerlingen elkaar. Ze voelen zich veilig bij elkaar, omdat ze leren te zeggen als iets niet goed voelt. Tijdens de oefeningen krijgen de kinderen de gelegenheid aan te geven wat goed voelt. Zij geven aan waar hun grenzen liggen. De sfeer in de klas verandert merkbaar. Het is heel rustig. 

Wordt het anders als kinderen zelf hun maatje mogen kiezen?                                                           In de praktijk blijkt dat kinderen hun vriendje/vriendinnetje kiezen en dat ze dat elke keer opnieuw doen. Kinderen die niet zo geliefd zijn in de klas blijven meestal als laatste over. Om dat negatieve gevoel te voorkomen, is gekozen voor wat sturing d.m.v. naamstokjes. Afspraak hierbij is: twee keer met dezelfde klasgenoot is oké, bij de derde keer krijg je een ander maatje. Op deze manier rouleert de groep voortdurend.